135. Sąsiad

Życie Jethro i Tony’ego powoli wracało do normy. Z każdym dniem Tony gniewał się coraz mniej. Dalej był nieco ponury w obecności męża, ale nikt nie mógł go za to winić. Dopóki się nie kłócili i nie rozdzielali, wszystko było w porządku.

Na początku sierpnia sąsiedzi mieszkający na wprost Gibbsa i Tony’ego, wystawili dom na sprzedaż. Niecały tydzień później wprowadził się tam młody mężczyzna. Tony’emu wydawał się całkiem sympatyczny, ale gdy rozmawiał o tym z Jethro, ten nie podzielał jego optymizmu.

- Dopiero co się wprowadził, a już go nie lubisz? – spytał Tony, gdy razem stali przy oknie i patrzyli na dom nowego sąsiada.

- Nie wiem. – Gibbs napił się kawy, nie odrywając oczu od drugiej strony ulicy. – Nie podoba mi się, coś z nim nie tak.

- Jesteś przewrażliwiony – stwierdził i odszedł od okna, by zostawić męża samego ze jego obsesją.

Obawy Gibbs nie sprawdzały się przez kilka dni. Nowy sąsiad, który miał na imię Jim, zachowywał się normalnie, nie był agresywny, nie sprawiał kłopotów. Do czasu aż pewnego dnia rano, gdy Tony i Jethro wspólnie wyprowadzali psa, Tony zauważył, że Jim przygląda im się ze swojego podjazdu, gdzie właśnie wsiadał do samochodu.

Tony nie miał pojęcia, skąd to nagłe zainteresowanie nimi. Nie byli przecież jedynymi właścicielami psa w okolicy, więc nie mogło chodzić o niego. Dopiero po chwili zorientował się, o co mężczyźnie chodzi. Trzymali się za ręce podczas spaceru. To był taki ich mały, niegroźny nawyk. Nawet nie starali się chodzić trzymając się za ręce, robili to bezwiednie. Jim musiał nie wiedzieć wcześniej, że nie mieszkają razem jako przyjaciele.

W końcu zniknęli sąsiadowi z oczu i nie widzieli go aż do następnego dnia. Tym razem Tony sam wyprowadzał LJ’a, a gdy wrócił do domu zobaczył, że ktoś napisał sprayem na ich drzwiach obraźliwe dla homoseksualistów słowo. Gdyby samochody nie były zaparkowane w garażu, pewnie i one by ucierpiały.

- Sukinsyn – przeklął pod nosem i wszedł do domu. Czemu Jethro nie usłyszał, że ktoś maże im po drzwiach? 

Gibbs nie mógł jednak nic słyszeć, bo siedział w tym czasie w piwnicy. Tony odpiął smycz bernardyna i zszedł na dół do męża.

- Mamy problem – powiedział, przystając w połowie schodów.

- Jaki? – Gibbs odwrócił się w jego stronę, przerywając chwilowo pracę przy łodzi.

- Jim chyba nas nie lubi. A raczej tego co robimy.

- Skąd to przypuszczenie?

- Chodź, to zobaczysz.

Jethro niechętnie zostawił swoją pracownie i poszedł za Tonym do frontowych drzwi, gdzie czerwona farba jeszcze nie wyschła.

- Jesteś pewien, że to Jim? – zapytał, dotykając farby palcem.

- Sam mówiłeś, że coś ci się w nim nie podoba, a teraz masz wątpliwości? – zdziwił się Tony. – Oczywiście, że to on, inni sąsiedzi nigdy nic do nas nie mieli.

- Musimy to zmyć.

- To nie rozwiąże problemu – zauważył. – Musimy się rozmówić z Jimem.

- Zostaw go w spokoju, nie mam dowodów, że to on.

- Ale...

- Tony, chcesz dowodów, poprosić McGee o zainstalowanie kamer wokół naszego domu, wtedy będziesz miał pewność. Do tego czasu nawet nie myśl, by iść do Jima.

- I co, tak po prostu to zostawimy?

Tony nie lubił siedzieć bezczynnie. Gdyby to od niego zależało, poszedłby do Jima chociażby teraz, ale Jethro miał racje. Nie wiedzieli, kto był sprawcą, a bez dowodów nie mogli nic zrobić.

- Tak właśnie zrobimy.

Gibbs wszedł z powrotem do domu, najpewniej po coś do zmycia farby. Tony zaś dalej stał przed drzwiami i spoglądał na dom Jima. Podjazd był pusty, nie było go więc, nie mógł sobie jednak przypomnieć, czy gdy wychodził z psem, to samochodu również nie było. 

Po incydencie z drzwiami Tony zawsze upewniał się, że samochody są bezpieczne w garażu. Nie mógł ryzykować, że coś się stanie jego Camaro albo Dodge’owi Jethro. Nie mógł jednak w żaden sposób zabezpieczyć drzwi, zwłaszcza, gdy obaj byli w pracy.

Po tym jak wrócili jednego dnia do domu, znowu  zobaczyli napis. Gibbsa to nie ruszyło, ale Tony był wściekły. Nie zamierzał pozwolić, by ktoś niszczył mu dom.

Następnego dnia przed pracą przeszedł się po najbliższych sąsiadach i zapytał, czy nikt nie widział nic podejrzanego. Liczył na to, że ktoś widział Jima, gdy ten znowu wymalował im drzwi farbą. Wszyscy sąsiedzi nie mieli jednak nic do powiedzenia, nikogo nie widzieli.

Sytuacja z farbą powtarzała się jeszcze kilka razy. Tony zaczął się obawiać, że któregoś dnia stracą szybę. Miał już tego dość, musiał coś z tym zrobić. Brak dowodów czy nie, zamierzał to zgłosić na policję nim pojedzie do biura. Może chociaż przyślą patrol, który będzie jeździł po okolicy. 

Jethro miał wolne tego dnia i poszedł odwiedzić jakiegoś znajomego, więc nie miał mu kto wybić z głowy tego pomysłu. Tony wziął klucze od Camaro i wyszedł do garażu. Po wystawieniu auta musiał jeszcze zamknąć drzwi.

- Ej, pedale!

Tony odwrócił się i przerwał zamykanie, gdy drzwi do garażu były już w połowie opuszczone. Na początku podjazdu stał Jim, przyglądając mu się z obrzydzeniem. Wyglądało na to, że jednak nie będzie musiał iść na policję. Sam się tym zajmie, wystarczyło tylko poczekać, aż Jim straci nerwy.

- Mówisz do mnie? – zapytał.

- A widzisz tu innego pedała?

Tony rozejrzał się.

- Nie widzę żadnego pedała.

Jim zbliżył się, a Tony z trudem ukrywał swoją radość. Nie tylko miał teraz pewność, że to sąsiad niszczył im drzwi przez ostatni czas, ale Jim był także na jego posesji. Jeśli dojdzie do czegokolwiek, co skończy się pobiciem, każdy sąd będzie po stronie Tony’ego. W końcu tylko będzie się bronił. Musiał tylko sprawić, by to Jim zaatakował pierwszy, co sądząc po jego nienawiści do homoseksualistów, nie powinno być specjalnie trudne.

- Kto pozwala takim jak wy mieszkać wśród normalnych ludzi? – wycedził Jim. – Powinni was pozamykać.

- O co ci w ogóle chodzi? – spytał Tony.

- Nie zamierzam mieszkać w towarzystwie pedałów.

- Trzeba było zrobić rozeznanie przed kupieniem domu – stwierdził. – Poza tym, mieszkamy tu dłużej od ciebie.

- Komu obciągnęliście laskę, by dał wam ten dom?

Tony’ego wkurzyło to bardziej niż poprzednie nazwiska, bo dom należał do Jethro. Należał do niego jeszcze kiedy Shannon i Kelly żyły.

- Radziłbym ci się zamknąć – ostrzegł go Tony, zaciskając dłonie w pięści.

- Bo co mi zrobisz? – Jim podszedł jeszcze bliżej, teraz naruszał jego przestrzeń osobistą. – Jesteś ciotą, nie umiesz się bić.

Gdyby tylko Jim wiedział, gzie pracuje, nie byłby już taki odważny. Zarówno Tony jak i Jethro mogli go powalić w ciągu kilku sekund.

- Żebyś się nie zdziwił.

- No to chodź. – Jim popchnął go z całej siły, Tony zachwiał się nieznacznie. – Pokaż na co cię stać, pedale. A może wezwiesz policję, żeby cię obroniła?

Gdy Jim znowu go popchnął, Tony szybko złapał jedną jego rękę i wykręcił ją. Nogą podciął mężczyznę i używają własnego ciężaru ciała, powalił go na ziemię, przyciskając go do niej.

- Policja nie będzie potrzebna – powiedział Tony i wyciągnął kajdanki. Skuł ręce Jimowi i nieco brutalnie postawił go znowu na nogi. – NCIS, jesteś aresztowany za napaść na agenta federalnego.

Jim wyglądał na naprawdę zszokowanego tym faktem. Tony pożałował, że nie ma czasu zrobić mu zdjęcia na pamiątkę.

Gdy parę godzin później Gibbs wrócił do domu, zastał uśmiechniętego Tony’ego siedzącego na ganku. 

- Czemu nie jesteś w pracy? – zapytał podejrzliwie.

- Musiałem złożyć zeznania. Jen kazała mi nie wracać, Ziva i Isaac sami sobie poradzą.

- A czemu musiałeś składać zeznania?

- Jim mnie zaatakował – wyjaśnił, po czym szybko dodał: - Nic mi nie jest, ale zrobił to przed naszym domem i gdy wychodziłem już do pracy. Byłem już wtedy na służbie, więc miałem prawo go aresztować.

- Nie uderzyłeś go, prawda?

- Nie jestem głupi.

- To dobrze.

Obaj weszli do domu. Gibbs od razu poszedł do kuchni i nalał sobie kawy.

- Wiesz, nienawidzę takich ludzi – przyznał Tony.

- Tony, gdy braliśmy ślub wiedzieliśmy, co to oznacza. Chyba nie oczekiwałeś, że nie staniemy się obiektem takiego ataku?

- Nie. Ale wkurza mnie to, że nawet nic mu nie zrobiliśmy, a i tak mnie zaatakował.

- Inni mają gorzej, wierz mi. Ty przynajmniej wiedziałeś, jak się obronić, nie wszyscy to potrafią.

Zabierając kawę ze sobą, Gibbs wszedł na górę, zostawiając Tony’ego w kuchni. Zastanawiał się ile takich sytuacji jeszcze ich czeka w przyszłości i czy nie byłoby lepiej, gdyby ukrywali swój związek.  
***
Przestawienie się z Supernatural na NCIS było trudniejsze, niż się spodziewałam.